ساعت
که صبح را می لرزاند
رفتگان را بیاد می آورم
نمی شود
تلفن را خاموش
و نامتان را خودکار کشید
آرشیو
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۷)
- اسفند ۱۳۹۴ (۵)
- بهمن ۱۳۹۴ (۲)
- دی ۱۳۹۴ (۵)
- آذر ۱۳۹۴ (۸)
- آبان ۱۳۹۴ (۳)
- مهر ۱۳۹۴ (۵)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
پیوندهای روزانه
پیوندها
- دستان جوهری یک مرد
- آقای الف
- خارج از ترومپت
- جینوک
- یداله رویایی
- یعقوب کذاب
- زاهدبارخدا
- محسن آزرم
- مهسااسلام
- میس راوی
- مهجور
- حرفهای خاکستری
- نی شرحه
- نازلی
- رزگار
- محمود
- قناری معدن
- عطیه
- آقای درخت
- سارا
- باران و تگرگ
- کایا
- ییلاق نشین
- مدادسیاه
- نیلوفر
- میس راوی
- بامداد امید
- پریسا
- مریم شکریان اصل
- آقای نویسنده
- صبحی
- خودم
پاسخ:
الهام نوشت: باور می کنیم باید متحمل تر باشیم
الهام نوشت: باور می کنیم باید متحمل تر باشیم
۱۳ مهر ۹۴ ، ۱۷:۳۶
یک دیوانه
یک دیوانه
درود به روز هستم منتظر قدومتان
پاسخ:
الهام نوشت: به چشم رفیق دیرین
الهام نوشت: به چشم رفیق دیرین
۱۷ مهر ۹۴ ، ۰۹:۵۸
رویا
رویا
این شعرت برای مردگان همه ی دوران هاست
برای آنان که هفت سال پیش مردند تا بیاد بیاوریم زندگی چقدر شوخی بود که ما جدی می گرفتیمش.
هنوز هم دلم نمی آید بگویم جایشان خالی
برای آنان که هفت سال پیش مردند تا بیاد بیاوریم زندگی چقدر شوخی بود که ما جدی می گرفتیمش.
هنوز هم دلم نمی آید بگویم جایشان خالی
۲۱ مهر ۹۴ ، ۱۲:۰۶
مهبد یحیائی
مهبد یحیائی
کاش میشد الهام ، کاش...
۰۲ آبان ۹۴ ، ۲۳:۰۷
احمد
احمد
خیلی موجز و حساب شده.
نه ء
نمیشود الهام.
تحت هیچ شرایطی نمیشود.