لولیدن در خاب لیوان ها

× از هوای حرف های من و مهسا

-" بعضی ها اینقدر خوبند که اگه باهاشون بد بشی فقط خودت ضرر کردی ."

-"مصداق این جمله تو زنده گیت کیه؟"

— هیچ کس. این نبودن هم اصلن مهم نیست.

-"چرا از نظرت مهم نیست؟"

— در زنده گی ما سه دسته از آدم ها هستند که در هوا جریان دارند، دسته ی اول آنانی هستند که ما در خارج از زنده گی مان سراغ داریم که اگرهم نباشند، آب در دل مان تکان نمی خورد و هوا جریان مطبوع خودش را طی می کند.

دسته ی دوم در گوشه هایی از زنده گی مان هستند کسانی که اگر یک دم نباشند تو دیروز و امروزت را لی لی کنان در هوا گرفته ای، حالا آن کس هرکسی که می خاهد باشد، باشد تنها باید یک کس باشد .

حتا می تواند راننده ی جوان شیفت عصر خیابان بغلی باشد که تو عاشق لبخندش هستی و بوی سوسن ها را از دهانش حس می کنی. اما خب، خوبیت ندارد یک مسافر که از قضا یک زن جوان است، و بطور متوسط هفته ای ۳بار سوار مسافرش است، بخاهد بگوید ببخشید آقا من عاشق لبخندتان هستم و صدای تان بوی خوش سوسن می دهد.

اما دسته سوم کسانی اند که در متن زنده گی اند البته هر قدر هم بیشتر باشند، بازهم کمتر اند. کسانی که اگر نباشند جای جای خالی زنده گی ات هر روز خالی خالی ، خالی تر می شود، بعد صدای سوسن ها خاموش می شود و از جانِ زنده گی ات تق تق استخوان زانو می آید و خالی بودن زنده گی ات را به روی ات می آورد. و تو کم داری کسانی را که دیروز و امروز و همیشه ات را امن می سازند، با خیال راحت می توانی بروی یک گوشه و سوت زنان آواز "ماه خاهر من است" را بخانی و بدانی کثرت خوب ها باعث می شود هرگز جایی در زنده گی ات خالی نباشد.

- "خیلی خوب , الهام تا الان تعداد اون آدما برام شدن چهارتا، تو هم یکیشونی. عجیبه ولی تو هم یکیشونی."

— تو جانی